Charlotte Wessels | Interviews

Jarenlang was Charlotte Wessels de frontvrouw van Delain, maar aan dit avontuur kwam onverwacht een einde begin 2021. Kort daarvoor was de zangeres aan een Patreon avontuur begonnen, waarbij dit is uitgegroeid tot haar nieuwe muzikale basis. Vanuit haar eigen studio, Six Feet Under, neemt zij haar nummers op, waar vorig jaar al een eerste deel onder de titel Tales From Six Feet Under uitkwam.

Met de release van het tweede solo album, Tales From Six Feet Under Vol II, in aantocht en een dubbele release show in de planning, meer dan de hoogste tijd voor een interview met Charlotte.

Al ten tijde van Delain was je begonnen om muziek uit te brengen via Patreon. Hoe was je zo bij dit platform gekomen?

Ik had het nodige materiaal, waarbij ik wist dat Delain daar niet de plaats voor was. Heb daarbij lang over nagedacht wat wel de juiste plaats daarvoor was. Een zij-project heeft daar ook door mijn hoofd gespeeld, maar met mijn prioriteiten bij Delain, zou ik daar alleen maar een factor zijn geweest die dan alles tegenhoudt.

Was dan ook op zoek naar iets waar ik zelf de liedjes kon uitbrengen, als ik er wat mee wou doen. En was daarbij altijd al fan van het Patreon platform, waarbij ik ook al diverse artiesten daar volgde. Daardoor was de keus daarop snel gevallen.

Is het mogelijk achteraf een 'geluk' geweest dat je dit al had opgezet, met het onverwachte einde van Delain?

Het was inderdaad fijn dat op het moment dat de band uit elkaar ging, dat ik dat al had. Want ja, het was toch een lastige tijd. Als je zestien jaar bij een band bent en het stopt opeens, dan is dat heel moeilijk. Als ik destijds nog niks had gehad, dan denk ik niet dat ik in staat was geweest om zoiets als de Patreon op te zetten.

Ik was heel blij dat ik iets had, waaraan ik ook kon werken. Waarbij het heel gemakkelijk was geweest om in een zwart gat te vallen. Maar ondanks dat het een moeilijke tijd was, kon ik voor mezelf wel zeggen: oke, dan wordt dit nu mijn full time ding.

Dus ja, ik zal het geen geluk bij een ongeluk noemen, maar anders had het wel even geduurd voordat ik iets anders zou hebben opgezet.

De nummers die je hebt uitgebracht hebben een gevarieerde sound. Van pop naar klassieke invloeden en zelfs ook een Nederlandstalig nummer. Hoe is zo dat diverse geluid ontstaan?

De afgelopen twee jaar, ben ik voornamelijk vanuit het standpunt bezig geweest met ik begin eraan en kijk wel waar het heen gaat. Met daarbij ook geen enkele neiging om het sturen, want dat hoefde ook niet.

Is het maken van de gevarieerde sound ook iets wat je wilt blijven doen, of wil je toch meer gaan richten op een specifieke sound / richting?

Voor Patreon doe ik een liedje per maand, wat ook wel een beetje dicteert hoe je te werk moet gaan. Je hebt eigenlijk vrij weinig tijd hebt om zo'n liedje te maken, waarbij ik ook nog veel andere dingen doe in zo'n maand. Het komt dus eigenlijk er op neer dat in een paar dagen een liedje wordt geschreven, ingespeeld, gearrangeerd, gemixt en gemastered, met daarnaast ook nog het artwork etc. wat gemaakt moet worden.

In de toekomst wil ik wel weer naar een situatie gaan, waar ik wat meer tijd voor nummers kan nemen. Ik denk dat dat ook als gevolg heeft, dat ik meer ga nadenken over dingen alls: is het de juiste sound, de juiste invulling en arrangement. Waar ik mij best kan indenken dat als resultaat daarvan de sound iets gerichter wordt.

Maar ik heb een hele brede muzieksmaak en vind veel muziek leuk, waarbij ik me ook wel kan indenken dat het wat gevarieerd kan blijven.

Six Feet Under Studio (Artwork: Maarten Donders)

Op zowel het eerste deel als het tweede deel (welke op 7 oktober uitkomt) van 'Tales From Six Feet Under' is een selectie van tien nummers terug te vinden. Hierbij zijn dan een ook aantal nummers 'weggevallen', welke niet op de plaat terugkomen. Hebben je volgers hier ook een invloed gehad op de selectie?

Als ik eerlijk ben, heb ik voor de eerste plaat om input gevraagd voor de selectie. En heb die input ook wel heel erg laten meewegen.

Bij de tweede plaat had ik meer al een selectie van nummers in mijn hoofd. Had daarbij nummers waarvan ik dacht die moeten er echt op komen, maar ook nummers die ik er niet op wilde hebben. Daarbij de nummers ook wel voorgelegd daarna, waarbij ik blij was om daarin ook de bevestiging van mijn volgers te krijgen.

De uiteindelijke keuze is wel iets wat bij mijzelf blijft, maar het platform is daarbij wel een heel waardevol klankbord voor mij.

Het maandelijks uitbrengen van een nummer, legt dat ook een extra druk op? Zeker ook daar je nu naast het vocale gedeelte ook het volledige instrumentale gedeelte voor je rekening neemt?

Ja, wanneer het alleen om het vocale zou gaan, dan zou het een aanzienlijk kleinere klus zijn. Al moet ik wel zeggen dat ik veelal schrijf vanuit de tekst en melodie. Dus wanneer de vocalen compleet zijn, dan staat het nummer er wel al voor het grootste deel. Maar absoluut, de hele productie is een stuk meer werk, dan een stukje van de productie, dus dat komt er nu dan wel opeens bij allemaal.

Moet ik wel bij zeggen dat ik de mix en de master heb uitbesteed. Dat heeft Guido Aalbers tot nu toe gedaan voor alle 30 songs of the month, wat toch aanzienlijk scheelt en waar ik erg blij mee ben.

Op het nummer 'Victor' heb je zelf ook de clarinet partij ingespeeld. Bespeel je hierbij nog meer instrumenten bij het maken van je nummers?

Ik speel inderdaad zelf clarinet en heb ook wel wat akoestische instrumenten liggen in mijn studio. Waarbij ook op de eerste plaat wel wat akoestisch gitaar terugkomt. Maar het grootste deel komt toch wel voort door programmering. Zoals de drums, maar ook gitaren compleet met solo's.

Op de nieuwe plaat zijn dan wel wat uitzonderingen. Zo heeft dan wel Timo (Somers) de gitaar ingespeeld op Against All Odds. Daarvan wist ik al vrij vroeg, dat het een nummer zou worden met bijna alleen maar akoestische gitaar en zang. Daarbij ging ik het niet redden met mijn plugin. Ook de bridge van Human To Ruin heeft hij ingespeeld. En op I Forget heb ik een mix van mijn geprogrammeerde strijkers en delen ingespeeld door Elianne Anemaat.

De digitale wereld maakt daarin wel veel gemakkelijker voor mij, met natuurlijk ook die doelstelling van elke maand een nummer. Het is dan wel natuurlijk helemaal niet 'true', en zeker niet in de metal wereld. Daar heerst toch wel de mening dat je twintig jaar heb moeten zweten op een instrument om het goed te beheersen. Waarschijnlijk zullen zij mij ook wel hard uitlachen, hoe ik een gitaarsolo inspeel en dan met een hendel de vibrato er in zet.

Ik zou wel willen dat ik twintig jaar gestudeerd had op gitaarspelen en zo mijn nummers kon inspelen. Maar deze werkwijze geeft mij wel de mogelijkheid om ongeremd en spontaan te kunnen werken en op die manier toch mijn gevoel te uiten. Waarbij het dan toch echt is. En in het moment.

Niet bang daarbij om in een "Writers' block" te vallen, met die maandelijkse druk?

Nee, het is niet een writer's block waarvoor ik bang ben, daar ik eigenlijk altijd wel ideeën heb. Het is voornamelijk de druk om het af te krijgen, zeker ook met de dingen die erbij komen. Meer daarbij dan bang dat ik het niet meer volhou binnen die tijd en dan wellicht de spelregels voor mijzelf daarbij moet veranderen.

Tales From Six Feet Under Vol. II (Artwork: Maarten Donders)

Op Tales From Six Feet Under zijn ook wel wat zwaardere teksten terug te horen, misschien op het tweede deel nog wat meer dan het eerste. Is dat voor jou een manier om dingen van je af te schrijven of mogelijk onder de aandacht te brengen? Of hoe ontstaan de teksten in het algemeen?

Veel van de teksten kan eigenlijk van van alles zijn. Het kan iets zijn wat vanuit persoonlijke ervaring komt, waarbij ik dat wel dan vaak probeer te koppelen aan iets wat maatschappelijk ook speelt, of iets van fictie. Want van alles wat er voor mij persoonlijk speelt wil ik dat ook niet zo letterlijk zingen, om verschillende redenen. Aan de ene kant vind ik dat niet iedereen alles hoeft te weten, maar zeker ook dat mensen hun eigen gevoel er aan kunnen ophangen. Als het ook te letterlijk wordt, dan denk ik dat het ook minder aanspreekt.

Als voorbeeld, als ik bijvoorbeeld een verdrietig liedje schrijf, dan hoop ik dat mensen zich beter gaan voelen als ze er naar luisteren. Doordat er misschien toch een lichtpuntje voor ze in zit of dat ze zich er niet door alleen voelen.

Daarnaast spelen natuurlijk ook de actualiteiten mee, want dat is toch ook iets waar je als mens niet los van staat. In ieder geval voor mij niet, dus wanneer ik mij daarover opwind, dan vind dat zijn weg ook wel vroeg of laat naar een liedje.

Het nummer 'Afkicken' is ook wel een nummer met een wat zwaardere lading. Verrassend was natuurlijk al dat het een Nederlandstalig nummer betrof, maar waarbij de videoclip daar nog een schepje bovenop deed. Is het idee voor de 'Britney' look echt vanuit het nummer gekomen, of speelde je al langer met dat idee?

Had er wel eens eerder over nagedacht, maar meer op een manier dat een heleboel mensen er misschien wel eens aan hebben gedacht. Met het idee van dat zou wel heel cool zijn, maar het is doodeng en je weet niet wat voor hoofd je hebt. Ik had er eigenlijk nooit een goede reden voor, maar toen was ik dus met deze clip bezig. Zat daarbij te denken aan hoe kunnen we het moment waarbij ik zit te wachten om geofferd te worden aan het monster, zo impact vol mogelijk maken. Met dat ik er aan de ene kant zo troosteloos mogelijk uitzie en dat mensen ook echt wel een beetje schrikken.

Bij de eerste besprekingen voor de clip had ik het meer voor de lol er over om mijn haar af te scheren. Maar iedereen zei, dat doe je toch niet met je extensions tot aan je kont. Het idee ging echter niet weg uit mijn hoofd en op een gegeven moment dacht ik, ik zou zo teleurgesteld zijn in mijzelf als ik het nu niet doe, omdat ik het niet durf. En twee dagen ervoor besloot ik om het dan ook echt te doen.

Achteraf er geen spijt van gekregen?

In het begin vond ik het wel even schrikken. Vind clips altijd heel spannend en dit was echt de grootste clip en duurste die ik ooit heb gedaan. Moest leren dansen, ging mijn haar eraf scheren en had er echt een tijd naar toe geleefd. Het was ook nog drie keer verzet door Corona en had een week niet geslapen ofzo. Toen had ik wel een moment op het vliegveld, de clip was in Engeland opgenomen, dat ik mezelf zag in zo'n winkelruit en dacht van "oh, dit ben ik helemaal niet". Maar eigenlijk is dat vrij snel over gegaan.

Voor bepaalde gelegenheden heb ik nog wel pruiken. Zeker in de beginperiode heb ik pruiken op gehad, omdat ik het niet wou laten zien voor de videoclip uitkwam. We hadden hem opgenomen in februari en hij kwam in mei uit, dus reken maar uit...

Nu is het wel meer als ik een pruik draag, dat het als een verkleedpartijtje voelt en het kalere voelt meer als mezelf.

In het begin was het misschien ook wel meer omdat ik er zo moe en uitgeput uitzag, dat ik dacht van oh wat heb ik gedaan. Maar na een paar nachten goed slapen voelde het weer heel anders en voelde het cool. Heb toen ook direct een fotoshoot gepland enzo, omdat ik dit toch voor mezelf en mijn spreekwoordelijke nageslacht wilde vastleggen. Want ik weet niet hoe lang ik het zo ga houden.

Naast je eigen werk ben je ook behoorlijk actief geweest met samenwerkingen, waaronder met Kissin' Dynamite en binnenkort komt er ook een samenwerking met Epica uit. Voor je eigen materiaal, is volgens mij nu alleen een keer met Alissa White-Gluz een samenwerking geweest. Zou je ook nog wel eens een samenwerking willen aangaan op je eigen werk?

Toevallig komen er een aantal aan de komende maanden.

Waarbij ook wel een aantal samenwerkingen zoals de eerste, maar voor mijn eigen werk komen er een drietal aan.

En kun je ons wellicht al een tipje van de sluier geven over die samenwerkingen?

Ga daar nu nog niet over vertellen, dat blijft nog even een verwachting.

Maar het is echt superleuk om te doen. En het blijft ook superleuk om te doen. Dus er zitten nog wel leuke dingen aan te komen, waarbij ook dit jaar nog.

Voor zo'n samenwerking komt dat vaak voort uit al bestaand contact met een artiest, of hoe komt dat zo'n beetje bij elkaar?

Voor deze mensen is het wel zo, dat we al contact hadden.
Maar voor één daarvan, ah ja, dat kan ik dan misschien toch wel zeggen. Ik volgde haar al een tijdje op Instagram en zij mij ook. Vanuit wat comments heen en weer, ging dat dan over in DM's, waarbij de uiteindelijke samenqwerking dan eigenlijk via Social Media is ontstaan.

Maar vaak dus wel mensen waar ik een beetje contact mee heb. Komen ook wel eens dingen voorbij, waarbij ik zelf eigenlijk nog nooit contact mee heb gehad of nog bijna nooit van gehoord heb. Dat komt dan ook vaak via iemand anders. Bijvoorbeeld een bevriende muzikant of via een label of tussenpersoon. Dat is ook leuk, waarbij er ook vaak leuke dingen uitkomen. Het is dan ook verrassend en spannend, daar je dan niet wee hoe zij dingen doen en hoe het dan zal gaan.

En ja, de samenwerking met Epica, Nederland is een klein landje, dus die connectie die lag er wel. Terwijl we toch eigenlijk lang niet zo veel als je zou denken samen hebben gespeeld op festivals. Maar toch wel genoeg om elkaar te kennen.

Eind oktober staat de 'dubbele' release show, en ook direct eerste solo show met live publiek, op het programma in de TivoliVredenburg in Utrecht? Heb je deze locatie met een speciale reden gekozen?

Nah ja, ik woon in Utrecht, het is naast de deur en het is ook een prachtige zaal. Heb er daarnaast ook een aantal van mijn lievelingsshows gehad.

Daarnaast is het ook wel symbolisch, daar ik daar de laatste show met Delain heb gehad voor de pandemie. Dus eigenlijk het podium waar ik mijn laatste volledige show speelde, daar begin ik dan nu weer.

Maar dat is niet zozeer de doorslaggevende factor geweest, want ik vind het gewoon een hele fijne zaal en voor de dingen die we willen gaan doen is het gewoon een heel geschikte zaal. En na afloop kan ik lekker naar huis rollen.

Tijdens de Corona pandemie heb je we al een aantal live stream optredens gedaan, alleen met Timo Somer samen. Is het wennen nu weer met een band op te treden?

Ja, dat is op een bepaalde manier wel wennen. Wat dan voornamelijk zit in dat de nummers voor het eerst live gespeeld worden.

Charlotte Wessels - Tales From Six Feet Under - Release show (Artwork: Maarten Donders)

Daar zit wel wat werk in om dat live klaar te maken, omdat ik het natuurlijk allemaal in mijn studio heb gemaakt en er niet allemaal kant-en-klare partijen zijn voor iedereen. Dus over de arrangementen moest wel goed nagedacht worden. Verder is het ook van niks naar een avondvullende show in één keer, wat wel heftig is.

Helpt het daarbij dat er wel wat oude bekende gezichten in de band zitten?

Het is wel vertrouwd dat ik met Joey, Otto en Timo op het podium sta. En Sophia, 'the new girl', maakt de club compleet. Dat is tussen alles wat nu nieuw is, wel een vertrouwde factor. Waar ik dan ook erg blij mee ben.

Wil je hierbij met (deze) band ook verder gaan? Met mogelijk een volledige tour?

Ik hoop wel dat we meer shows kunnen doen. Heb mezelf daarbij wel de vrijheid gegeven om deze pas te gaan plannen na deze show. Omdat er zoveel tijd en energie gaat zitten in deze show. En dan hebben we ook een goed beeld van hoe we het bijvoorbeeld productioneel verder gaan doen, op het moment dat we gaan touren. Wat ook weer invloed heeft op welke zalen je wel en niet doet.

Ik hoop zeker, dat ik met hen nog meer shows kan gaan doen. Dus dat zit wel in de planning, maar die zal nog wel concreet gemaakt moeten worden.

Dan rest eigenlijk alleen nog het slotakkoord. Heb je nog iets wat je met onze lezers wilt delen?

Allereerst dank voor de mensen die het interview lezen en ook voor de interesse in mij (en mijn muziek). Ik hoop dat de mensen het album Tales From Six Feet Under Vol. II tof vinden. En 23 oktober wordt echt een bijzondere release show, dus als je enigzins de kans ziet om er bij te zijn, wees daar!

Ook een bedankje aan de Patreons, want zonder hun was er geen plaat geweest. En had ik deze show niet kunnen doen op deze manier.

Oh ja, en mocht je echt heel leuk vinden wat ik doe, dan mag je natuurlijk altijd Patreon worden.