Elles Bailey | Interviews

Na het succesvolle debuutalbum Wildfire uit 2017, volgde eerder dit jaar de even zo sterke opvolger Road I Call Home van de Britse blueszangeres Elles Bailey.

Naast een serie EP's, singles en twee albums is de zangeres inmiddels ook ruim de 200 gigs gepasseerd. Op dit moment tourt ze weer door Engeland en Europa met de Road I Call Home tour.

Hoogste tijd om Nederland, voor zover ze hier nog niet bekend is, eens wat beter kennis te laten maken met Elles!

Met je debuutalbum Wildfire heb je ook een aantal optredens in ons landje verzorgt, maar mogelijk is nog niet iedereen bekend met 'Elles Bailey'. Zou je zo om het interview af te trappen een kleine introductie kunnen geven van jezelf?

Als eerst moet ik even zeggen dat ik altijd echt erg geniet van het spelen in Nederland en hoop ook snel weer terug te komen!

Voor degene die mij nog niet kennen: ik ben een singer-songwriter uit Bristol, Engeland, en heb altijd gehouden van muziek, zowel luisteren, spelen en schrijven. Mijn albums heb ik in Nashville Tennesse opgenomen en de laatste twee jaar ben ik eigenlijk constant met mijn reistas de wereld aan het rondreizen.

We kennen je als een blues zangeres, maar er klinken ook wel wat vleugjes Americana door in je muziek. Hoe zou jij zelf jouw sound omschrijven?

Zowel de Engelse als Europese blues scene hebben mij erg goed opgepikt, waarbij ik ze ook zeer dankbaar ben voor de steun aan mijn muziek en het platform dat zij mij hebben geboden om te kunnen spelen. Zelf zou ik mijn sound omschrijven als een mix van roots americana, blues, country en soulvolle rock.

De meeste (of misschien wel alle) songs schrijf je zelf. Waar haal jij je inspiratie uit voor het schrijven van nummers?

Goh, eigenlijk inspirireert van alles en nog wat mij wel.

Mijn laatste album, Road I Call Home, is dan voornamelijk geïnspireerd op mijn ervaringen van de tour rondom het album Wildfire. Een tour waarbij ik veel mensen over de hele wereld heb ontmoet. Maar aan de andere kant ook ervaringen opdeed met oplichters en te maken kreeg met de pijn van het verliezen van een geliefde tijdens het touren.

Je haalde je nieuwe album Road I Call Home al even aan. De 'Home' in de titel heeft voor jou een iets andere betekenis als de mensen er misschien in eerste instantie bij denken, toch?

Nou, na afronding van mijn drie maanden lange tour door zes landen, roept mijn bank 'thuis' wel echt mijn naam!!

Maar Road I Call Home is een vieiring van hetgeen ik het liefst doe: touren. Het is een droom van echte roots artiesten om erop uit te kunnen trekken en de fans hun verhaal te vertellen. Ik ben dan ook erg dankbaaar dat ik deze mogelijkheid heb gekregen en het voelt dan ook als een echt voorrecht om dit te mogen doen!

Voor je debuutalbum Wildfire had je al een aantal EP's uitgebracht, waarmee je al wat kon dingen kon 'uitproberen' bij het publiek. Bij de Road I Call Home, bracht je enkel een aantal singles uit. Hoe heb jij deze 'andere aanpak' ervaren?

De EP's maakten deel uit van het begin van mijn carrière, waarin ik op zoek was naar mijn geluid en mijn publiek. Veel nummers van het album Wildfire had ik daarnaast ook al met regelmaat gespeeld tijdens het touren.

Bij het album Road I Call Come, had ik de nummers voor de release nog niet gespeeld. Ik wou ze bewust bewaren voor het album, om mijn fans te kunnen verrassen bij de release van het album. Hierbij wel een paar teasers gegeven, met enkele singles.

Ik ben erg blij met de reactie van zowel de critici als de fans ♥

Wanneer je terugkijkt naar de opnames van beide albums, wat is voor jou dan persoonlijk het grootste verschil geweest?

Voor mij waren beide opname ervaringen redelijk vergelijkbaar. Ik neem graag live in de studio op, wat voor mij ervoor zorgt dat er een echt leven meegegeven wordt aan de plaat.

Voor Wildfire had ik een duidelijk idee voor me van wat ik wou en kon zo de muzikanten sturen. Vanuit het touren, had ik hier een beeld bij gevormd. Bij de opnames hebben we dan ook voornamelijk dezelfde instrumenten gebruikt, als we ook gebruikt hadden bij het touren.

Met de laatste plaat, Road I Call Home, heb ik de muzikanten meer vrijheid gegeven, daar ik nog geen vast plan had voor het album. De nummers stonden veelal al een jaar als voice notes op mijn telefoon, waarbij we de opnames meer avontuurlijker zijn ingestapt. Ben daarbij erg blij met hoe de nummers eruit zijn gekomen.

Op het album, Road I Call Home, klinkt een erg aangenaam geluid door, variërend van rock tot blues, maar ook hoor je wel wat soul terug. Hoe zou je zelf het album het beste beschrijven?

Ik denk dat je het eigenlijk al redelijk goed aangeeft zo. Het is zeker een cross-over van genres, wat misschien ook wel past bij de huidige muziekscene. Ik probeer graag om de grenzen van genres te doorbreken, waarbij zolang het oprechte muziek blijft, het ook goed voelt.

Is er een specifiek song op het nieuwe album, welke er voor jou persoonlijk bovenuit springt?

Een echte favoriet van mij is toch wel Hell Or High Water, de openingstrack. Het is geschreven over vastberadenhied, over het nooit opgeven ondanks alles wat er om je heen in de wereld gebeurd.

Je gaf eerder al aan voor de opnames van je album naar Nashville te zijn afgereisd, iets wat door veel artiesten als belangrijke plaats wordt gezien voor de muziek. Wat is voor jou hetgeen geweest om naar Nashville te gaan?

Nashville is als een tweede huis voor mij. Het is inspirerend om te worden omringd door zoveel getalenteerde muzikanten, artiesten en schrijvers. Ik voel me nederig dat ik daar aan mijn beide albums heb mogen werken.

Voor de opnames in Nashville, zijn de nummers niet door je eigen (of in ieder geval niet de volledige) band ingespeeld. Is dat ook van invloed geweest op het opname proces?

Alle muzikanten uit Nashville op mijn album kenden elkaar al en hadden ook al eerder samengewerkt. Daarnaast had ik ook al met Mike Brignadello, Wes Little, Chris Leuzinger naast Brad Nowell en Steve Blackmon samengewerkt voor het album Wildfire. Het was dus eigenlijk geweldig om weer samen terug te zijn in één ruimte en te werken aan nieuwe muziek.

Het album is niet volledig in Nashville opgenomen, waarbij ook een deel in Wales is opgenomen. Heb je daarvoor gekozen om zo ook je 'vaste band' bij de opnames te kunnen betrekken?

Ik wilde inderdaad ook de geweldige band, waarmee ik door Engeland en Europa trekt, zichzelf laten 'etaleren' op het album. Daarom was het voor mij belangrijk om een deel van het album in de UK op te nemen. Joe Wilkins, Jonny Henderson, Matthew Jones en Zak Ranyard zijn allemaal goede muzikanten, waarbij ik vereerd ben om met hen te mogen samen werken, zowel in de studio als tijdens het touren.

Zoals eerder aangegeven, was je al in Nederland te bewonderen rond het album Wildfire. Hoe ben je tot nu toe ontvangen door het Nederlandse publiek?

Een aantal van mijn favoriete shows zijn in Nederland geweest! Ik hou er ook van om er te spelen, het publiek en gastvrijheid zijn ongekend en ik ben erg dankbaar voor hoe ik ben ontvangen!

Momenteel staat Nederland nog niet op je tour kalender. Kunnen we je binnenkort wel weer verwachten in ons landje?

Je zult me zeker in 2020 weer in Nederland vinden. En vingers gekruisd voor het einde van 2019 (houd 8 december maar alvast vrij ;)).

Tijdens je optredens, maar ook op veel foto's, draag je een hoed. Is dat een 'signature' van Elles Bailey, of zit hier een andere reden achter?

Eigenlijk is de hoed meer een veiligheidsmaatregel...

Ik raak nogal 'opgewonden' op het podium en heb dan de neiging om te gaan headbangen, waarbij ik de volgende dag dan vaak veel last van mijn nek had. Wat ook weer zijn uitwerking had op mijn zang. Zo ben ik dus eigenlijk begonnen met het dragen van een hoed om dat te voorkomen.

Onlangs betrad ik het podium zonder hoed, waarna iemand in het publiek mij er op wees. Dus ja, ik zou nu wel kunnen zeggen dat het een 'signature Bailey stagewear' is geworden.

Wanneer je Elles Bailey hoort op een CD of live op het podium, wat zou jij dan als het grootste verschil aanduiden?

Goh, dat is eigenlijk wel een moeilijke vraag...

Hmmmmm, ik denk dat op het podium het een meer iets rocky edge heeft, waar het op de CD misschien wat meer 'smoother' klinkt. Al probeer ik de opnames wel altijd aan te vliegen als een live performance, om zo te proberen die energie ook vast te leggen op plaat.

Dan rest eigenlijk alleen nog het 'slotakkoord'. Is er nog iets wat je kwijt wilt?

Nederland, ik hou van jullie and 'I Will Be Back Soon' ♥♥

Bedankt voor het interview en wensen jullie veel succes de tour en hopen je in 2019 nog te mogen begroeten in Nederland!

Foto credits: Alex Berger