INTERVIEWS |

The Blue Poets

Gitarist Marcus Deml draait al een behoorlijk aantal jaartjes mee in de muziekscene, waarbij hij onder andere deel uitmaakte van diverse bands.

Zo vallen de bands Earth Nation, Electric Outlet en Errorhead onder de bands waarbij Deml de afgelopen jaren actief is geweest.

Daarnaast leverde hij als studio muzikant ook een bijdrage aan diverse albums van andere artiesten, waarbij valt te denken aan een Snap, Simon Collins, Bobby Kimball, maar ook Nena.

Enkele jaren geleden begon Marcus de band The Blue Poets, waarbij de band gevormd is rond de gitarist. Naast de gitarist zelf, bestaat de band nu uit Gordon Grey (zang), Felix Dehmel (drums) en Phil Steen (bas).

Begin september kwam het nieuwe album 'All It Takes' uit, wat een mooie gelegenheid biedt om eens wat meer te weten komen over de man achter The Blue Poets: Marcus Deml.

Je draait al behoorlijk wat jaartjes mee in de muziekscene, maar mogelijk dat de mensen de naam 'Marcus Deml' niet direct iets zegt. We willen dan ook beginnen met een aantal korte stellingen, om zo Marcus Deml te introduceren aan onze lezers.

Geboortedag / Geboorteplaats:	9 augustus 1967, te Praag
De eerste muzikale ervaring:	Luisteren naar mijn moeder, die voor me zong als baby.
De eerste muzikale inspiratie:	Jimmy Hendrix met Band of Gypsys, toen ik 8 jaar oud was.
Je eerste instrument:	Natuurlijk de gitaar.
Begonnen met gitaar spelen:	Begon het serieus te spelen met 12 jaar.
De eerste band:	Een punk band op mijn dertiende, waar ik de bas speelde, omdat ze al een gitarist hadden.
Eerste muzikale resultaat:	Dat was op mijn 19e, toen ik een demo tape opnam in de Musicians Institute in Los Angeles.
Doel voor jou om muziek te maken:	Muziek maken en het gitaar spelen is voor mij mijn doel in het leven. Ik probeer mezelf ook constant te blijven ontwikkelen. Het maakt mij erg gelukkig en ik maak andere er ook gelukkig mee. Ik heb nog nooit een 'gewone' baan gehad, waarmee ik mij echt gezegend voel.

Met een goede indruk van de persoon achter Marcus, zijn wij wel benieuwd naar je huidige band The Blue Poets. De band is rond jouw als gitarist gevormd, waar vaak een band toch rond een vocalist wordt gevormd. Hoe zijn 'The Blue Poets' zo'n beetje ontstaan?

Na zo'n 10 jaar touren met mijn vorige band Errorhead, voelde het dat ik iets moest veranderen in mijn leven. Errorhead was een echte muzikanten band en ik wou teruggaan naar mijn muzikale roots. Zo begon ik met het schrijven en opnemen van het eerste album in mijn eigen studio, waarbij ik in eerste instantie alle partijen en zang voor mijn rekening nam. Daarna ben ik gaan zoeken naar de muzikanten, waarmee we de nummers, in een live setting, nog een keer hebben opgenomen.

Voor mij als artiest, was het belangrijk om mijn eigen muziek te maken. Toen ik nog een sessie gitarist was, realiseerde ik mij dat het mij niet blij maakte om iemand anders zijn muziek te spelen, ook al speelde ik op grote albums en maakte ik onderdeel uit van grote tours.

De naam van de band lijkt een verwijzing naar het 'Blues' genre, is dit ook daadwerkelijk zo, of hoe ben je tot deze naam gekomen?

De naam weerspiegelt inderdaad wel wat van de sound van de muziek. Het geeft ook een goed signaal af naar potentiële luisteraars, dat we geen metal of hip hop act, ofzo zijn. Voor mij klinkt het geschikt voor ons geluid: en dat is Bluesy.

Ondanks de verwijziging naar 'Bluesy' in de band naam, klinkt toch ook wel een meer 'Rocky edge' door in jullie geluid. Hoe zou je de sound het beste beschrijven?

Wij zijn een band geïnspireerd op rock uit de jaren '70, met een stevige Blues invloed. Maar ik denk zelf eigenlijk niet in categorieën, die zijn er alleen maar vanuit marketing oogpunt. Voor mij komt goede muziek uit het hart, wanneer een muzikant echt zijn eigen muziek schrijft en speelt. Iets dat tegenwoordig vrij zeldzaam is :).

Recent heb je het album 'All It Takes' uitgebracht met The Blue Poets. Om met de naam van het album te beginnen, zit hier een speciale betekenis achter?

Het is eigenlijk de titel van mijn favoriete nummer op het album. Op de cover van het album is wel een bandrecorder te zien, welke een subtiele verwijzing is naar dat je niet allerlei digitale hulpmiddelen nodig hebt, welke overmatig worden gebruikt in de hedendaagse muziek op de radio. Alles wat we nodig hebben is een song, vier mannen en een bandrecorder.

Het is dus eigenlijk een humoristische "F... You" naar al de talentloze mensen die nooit een album zouden kunnen maken zonder een computer ;-).

Nog terugkomend op de naam van de band, met 'Poets', geldt het ook voor het album dat dit iets poëtisch is geworden / er een verhaal achter zit?

Muzikaal gezien heeft het wel een verhaal, maar tekstueel gezien niet.

Ik vond het belangrijk dat je naar het album kunt luisteren als één geheel. De nummers zelf kennen een aantal onderwerpen, zoals sociale woede, vervreemding, liefde, relaties, digitale seks en onze sterfelijkheid. Maar ik denk niet dat ze te donker of te depressief zijn.

Wat maakt het album anders dan andere albums? En dan zowel afgezet tegen albums van andere artiesten, maar ook jullie eerder album.

Ik vergelijk mezelf nooit met andere artiesten. Als je dat gaan doen, ben je automatisch 'competitief' bezig en belemmer je mogelijk zels je creativiteit.

Wat ik wel kan zeggen is dat ik echt een hekel heb aan de muziek van tegenwoordig op de radio. De meeste nummers hebben geen enkele betekenis, is oppervlakkig en betreft slechts het opleveren van 'een product'.

Als je het album vergelijkt met mijn eerdere albums, hoor ik zelf wel een ontwikkeling. Het veranderd, het groeit en gelukkig klinkt het nooit hetzelfde. Ook al zul je wel altijd mijn 'handtekening' blijven herkennen.

Voor het album 'All It Takes' heb ik voor het eerst samengewerkt met onze zanger Gordon bij een aantal nummers. Dat was wel een leuke ervaring, met gewoon een gitaar en een stem, in plaats van alles alleen te doen. Als band waren we ook beter ingespeeld op elkaar, met zo'n 60 shows achter de rug.

Je gaf aan dat 'All It Takes' je favoriet op het album is. Zijn er nog meer nummers die speciaal voor jou zijn op het album?

Tekstueel gezien is dat denk ik wel 'The Day'. Ik vroeg mijzelf af of wij levend in de westerse cultuur op een andere manier zouden kunnen omgaan met onze sterfelijkheid. We zullen allemaal op een dag heengaan, waarbij ik denk dat wanneer iemand ons verlaat we dit moet vieren en het feit dat de persoon er niet meer is moeten accepteren. Maar veel mensen gedragen zich alsof ze voor altijd zullen leven.

Aan de andere kant komt op 'Cyber Love' de hedendaagse seks en dating sites op het internet op een grappige manier aan bod. Waarbij de hedendaagse muziek wel wat subtiele humor mist, naar mijn mening.

Het album is nog niet zo heel lang uit dus, vanuit het oogpunt van 'verkoper', waarom moeten de mensen het album zeker aanschaffen?

We maken de muziek zoals we willen, er zijn geen commerciële doeleinden. We zouden namelijk ook hetzelfde doen, ook al kregen we er niet voor betaald. Denk daarnaast wel dat we een uitstekende band zijn, met geweldige nummers en fantatische muzikanten ;-)

Het is in ieder geval zeker iets wat je tegenwoordig niet snel meer tegen zult komen en iets waar we zelf erg trots op zijn.

Je gaf eerder aan een hekel te hebben aan de huidige muziek op de radio. Zijn er in deze tijden, van de veel op elkaar lijkende nummers, toch nog wel lichtpuntjes terug te vinden?

Zoals ik inderdaad al eerder aangaf, is de muziek op de radio tegenwoordig erg oppervlakkig en lijkt het niet meer dan een 'plastic product'. Maar er is zeker ook nog geweldige muziek te vinden! Je moet er alleen wat meer naar zoeken, want er zijn echt nog wel Beethovens en Lennon/McCartneys te vinden op de wereld. Maar helaas lijkt de industrie te denken dat we zitten te wachten op wat ze ons voorschuiven.

Dat is ook de reden dat ik mijn eigen label ben begonnen: Triple Coil Music. Zo heb ik de optimale creatieve vrijheid.

Maakt de huidige muziekscene het ook lastig voor een band als The Blue Poets om te overleven?

Jazeker. Tegenwoordig kan minder dan 1 procent van de professionele muzikanten leven van de muziek. De meeste doen bijna alles gratis, met mediums als Google, Spotify en Facebook.

Je gaf aan dat er nog wel Beethovens zijn te vinden in deze tijd. Is er een specifiek talent, welke je wel eens onder de aandacht zou willen brengen?

Ik hoor eigenlijk elke dag nog wel interessant talent. Vaak komen we die tegen als we op een festival spelen, of als we een speciale gast hebben. Maar ook als ik speel op een guitar show.

Het zou niet eerlijk zijn om er één specifieke act uit te pikken.

Zo richting het einde van het interview, weten we dat jullie dit najaar op tour gaan. Momenteel staat er nog geen Nederlandse show op het programma, kunnen we (binnenkort) wel een show in ons landje verwachten?

Ik hoop het echt. We hebben tegenwoordig een nieuw internationaal boekingskantoor...

Tot nu toe hebben we maar één show in Nederland gespeeld, samen met Ryan McGarvey. We willen zeker meer :)

Om dan echt te eindigen, rest nog het 'slotakkoord'. Is er nog iets wat je zeker met ons (en onze lezers) wilt delen?

Muziek en kunst zijn twee van de belangrijkste en meest helende dingen in het leven. Het kan je genezen, het kan je een lach geven of zelfs je verreiken. Het is echt een erg krachtig middel.

Recente interviews

Charlotte Wessels

Orange Skyline

Sivert Høyem

The Blue Poets

Beyond The Black

Meer interviews

Twitter

Tweets vanuit @@rockzinenl/rockzine