REVIEWS |
Erja Lyytinen - Waiting For The Daylight
Score
Datum review
10-02-2022
Media
CD
Tracks
9
Release
07-10-2022
Het nieuwe studioalbum van de Finse zangeres /gitariste Erja lytinen heeft de titel Waiting For The Daylight. Een album, welke grotendeels werd geschreven tijdens de Corona pandemie en begin 2022 zo goed als volledig wrd opgenomen in de Finnish Hall Of Fame. Het album volgt daarmee het studioalbum Another World op uit 2019. In 2020 bracht ze nog wel het live album Lockdown Live uit.
Misschien wel meest illustrerend voor de Corona periode is wel de titeltrack Waiting For The Daylight. Het nummer roept op naar een tijd, waarin het licht weer mag schijnen, na de donkere periode, welke maar lijkt aan te houden.
Erja verkent op haar nieuwste plaat andermaal de grenzen van het blues en rock genre. Zo neigt de openingstrack Bad Seed naar het hardrock genre, maar is met name in de baslijn toch ook wel een bluesy sfeer terug te horen. Waar het blues gevoel, misschien wel het meest naar voren komt op Diamonds On The Road, met ook een aangenaam vraag en antwoord spel tussen instrumentarium en zang. Never Really Had You is dan ook wel een nummer met een blues geluid, maar welke aan de andere kant ook lekker rockt.
De categorie bombastisch kan dan zeker geplaatst worden bij Last Girl, waarbij zeker het intro ook wel een Iron Maiden gevoel geeft. Natuurlijk mag ook op dit nummer het gitaarwerk van Erja niet ontbreken, wat dan ook rijkelijk aanwezig is. Een hoofdrol voor scheurende gitaren geldt zeker voor You Talk Dirty, waarbij ondanks het aangename gitaarwerk het misschien wel de minst sterke track van het album is in totaliteit.
Daarentegen is Run Away dan weer wel een zeer aangename track, waarbij deze zich meer in mainstream rock vaarwateren bevindt. Ook het verrassend klinkende Love Bites hoort bij het sterke werk, waar overigens het grootste deel van de nummers wel onder vallen, van de plaat. Een moeilijke te beschrijven sound, waarbij mogelijk een mix van blues, soul en funk nog het beste in de buurt komt.
Toepasselijke titel voor het laatste nummer van de plaat is wellicht The End Of Music. Al is het niet te hopen dat het inderdaad het einde is van de muziek. Het geeft het album in ieder geval nog wel een bluesy einde en zo aan het einde ook een klein rustpuntje. Daarmee komt een zeer aangenaam album tot zijn eind, maar dat geldt zeker niet voor de draaibeurten ervan.
Misschien wel meest illustrerend voor de Corona periode is wel de titeltrack Waiting For The Daylight. Het nummer roept op naar een tijd, waarin het licht weer mag schijnen, na de donkere periode, welke maar lijkt aan te houden.
Erja verkent op haar nieuwste plaat andermaal de grenzen van het blues en rock genre. Zo neigt de openingstrack Bad Seed naar het hardrock genre, maar is met name in de baslijn toch ook wel een bluesy sfeer terug te horen. Waar het blues gevoel, misschien wel het meest naar voren komt op Diamonds On The Road, met ook een aangenaam vraag en antwoord spel tussen instrumentarium en zang. Never Really Had You is dan ook wel een nummer met een blues geluid, maar welke aan de andere kant ook lekker rockt.
De categorie bombastisch kan dan zeker geplaatst worden bij Last Girl, waarbij zeker het intro ook wel een Iron Maiden gevoel geeft. Natuurlijk mag ook op dit nummer het gitaarwerk van Erja niet ontbreken, wat dan ook rijkelijk aanwezig is. Een hoofdrol voor scheurende gitaren geldt zeker voor You Talk Dirty, waarbij ondanks het aangename gitaarwerk het misschien wel de minst sterke track van het album is in totaliteit.
Daarentegen is Run Away dan weer wel een zeer aangename track, waarbij deze zich meer in mainstream rock vaarwateren bevindt. Ook het verrassend klinkende Love Bites hoort bij het sterke werk, waar overigens het grootste deel van de nummers wel onder vallen, van de plaat. Een moeilijke te beschrijven sound, waarbij mogelijk een mix van blues, soul en funk nog het beste in de buurt komt.
Toepasselijke titel voor het laatste nummer van de plaat is wellicht The End Of Music. Al is het niet te hopen dat het inderdaad het einde is van de muziek. Het geeft het album in ieder geval nog wel een bluesy einde en zo aan het einde ook een klein rustpuntje. Daarmee komt een zeer aangenaam album tot zijn eind, maar dat geldt zeker niet voor de draaibeurten ervan.
Recente reviews