REVIEWS |
King Of The World - Royal Ten
Score
Datum review
16-02-2022
Media
CD
Tracks
11
Release
18-02-2022
King Of The World viert zijn 10-jarig jubileum met de release van het nieuwe album Royal Ten, met dus een subtiele verwijzing naar het jubileum. Misschien had het dan ook wel toepasselijk geweest als het album 10 tracks zou bevatten, maar deze kent een ‘bonustrack’ bovenop op die ‘Ten’.
De plaat begint zonder een enkele aarzeling met Pressure. Het nummer knalt er direct in met een herkenbaar blues geluid, maar ook een aangename lading energie. De ‘koebel’ drive neemt je hierbij mee van begin tot eind.
En eigenlijk geldt voor het hele album, dat duidelijke de blues klanken doorklinken. De ene keer wat in een wat rustiger temp, zoals op Eyes Of A Child, waar weer wat meer swingend klinkt op Unsure Heroes. Een meer staccato geluid klinkt dan door op Time To Say Bye Bye, waarbij de drive zeer aangenaam is op Someone Like You met misschien ook wel een lichte jazzy touch.
Mogelijk ook debet aan het blues genre, is wel dat de nummers wat ‘voorspelbaar’ aanvoelen. De vaste receptuur met coupletten, refreinen en een solootje links en rechts, komt misschien net iets te vaak terug.
Dat neemt niet weg dat de solo op bijvoorbeeld Judgement Day er zeker uit knalt, op een nummer welke een lichte funky feel geeft en onder de favorieten op het album mag worden gerekend. Daarentegen voelt Love Motel dan weer wat meer ‘mwah, mwah’ aan.
Vanuit het sterke Run Run Run rennen we dan door naar de uitsmijter Let It Roll, waar nog één keer de verschillende facetten van de blues nog een keer ruim worden aangehaald.
Zo levert het album Royal Ten dan een gemengd gevoel op. Het album bevat zeker weten erg sterke tracks en de band bewijst waarom het al tien jaar mee draait (in de top van) de blues. Aan de andere kant voelen sommige nummers wat plichtmatig qua structuur, resulterend in ‘3 out of 5’.
De plaat begint zonder een enkele aarzeling met Pressure. Het nummer knalt er direct in met een herkenbaar blues geluid, maar ook een aangename lading energie. De ‘koebel’ drive neemt je hierbij mee van begin tot eind.
En eigenlijk geldt voor het hele album, dat duidelijke de blues klanken doorklinken. De ene keer wat in een wat rustiger temp, zoals op Eyes Of A Child, waar weer wat meer swingend klinkt op Unsure Heroes. Een meer staccato geluid klinkt dan door op Time To Say Bye Bye, waarbij de drive zeer aangenaam is op Someone Like You met misschien ook wel een lichte jazzy touch.
Mogelijk ook debet aan het blues genre, is wel dat de nummers wat ‘voorspelbaar’ aanvoelen. De vaste receptuur met coupletten, refreinen en een solootje links en rechts, komt misschien net iets te vaak terug.
Dat neemt niet weg dat de solo op bijvoorbeeld Judgement Day er zeker uit knalt, op een nummer welke een lichte funky feel geeft en onder de favorieten op het album mag worden gerekend. Daarentegen voelt Love Motel dan weer wat meer ‘mwah, mwah’ aan.
Vanuit het sterke Run Run Run rennen we dan door naar de uitsmijter Let It Roll, waar nog één keer de verschillende facetten van de blues nog een keer ruim worden aangehaald.
Zo levert het album Royal Ten dan een gemengd gevoel op. Het album bevat zeker weten erg sterke tracks en de band bewijst waarom het al tien jaar mee draait (in de top van) de blues. Aan de andere kant voelen sommige nummers wat plichtmatig qua structuur, resulterend in ‘3 out of 5’.
Recente reviews