REVIEWS |
Mark Pontin Group - Kaleidoscope
Score
Datum review
18-04-2022
Media
CD
Tracks
13
Release
25-03-2022
De Mark Pontin Group, brengt met het album Kaleidoscope zijn derde studioplaat uit, welke de opvolger is van het album Textures uit 2016. Door de welbekende redenen, is het album nog een tijdje op de plank blijven liggen, maar nu mag deze eindelijk het daglicht zien.
Het album wordt afgetrapt met het intro Sunrise, waar het in het spreekwoord ‘na regen komt zonneschijn is’, zo klinkt juist op het intro na de zonneschijn de regen. Het album zet daarna voort met het ‘eerste’ Everything, welke als volledige titel Everything (Today) heeft. Een zeer kleurrijk nummer, om een subtiele verwijzing te maken naar de titel van het album. Een soulvolle bluestrack, ingekleurd met strijkers en een blazerssectie.
Meer klankkleuren laten zich terughoren op Don’t Sleep, waar de Hammond klanken de hoofdrol op zich nemen in het intro. Waar er verder met de easy going / lazy sound er een rust over het nummer heerst. Dit in tegenstelling tot This Will Never Be A Hit, welke funkt van begin tot eind. En in tegenstelling tot wat de titel, welke natuurlijk wel al sarcastisch mag worden opgevat, best wel een hit kunnen zijn.
Van de funky klanken van This Will Never Be A Hit knalt het album door met het donkerere en stevige Starmaker. Een heerlijke rocktrack, waarbij de gitaren nadrukkelijk de hoofdrol naar zich toe trekken.
Voor de meer gevoeligere mensen is er dan Roll With Me Easy. De blues klanken, op de ‘love song’, vloeien rijkelijk, omlijst met een aangenaam strijkarrangement. Het rustpuntje blijkt van korte duur, waar op het energieke Forever de registers weer flink worden opengetrokken. Andermaal aangenaam gitaarwerk, waarbij ook het vocale werk van Pontin, zoals eigenlijk wel op het hele album sterk voor de dag komen.
Na het wat jazzy aandoende rock intermezzo Hotel Diablo, volgt Hell’s Kitchen een nummer welke een James Bond tune sfeer over zich heeft. Via het meer funky Freeway Fantasy en het rustigere Waiting, komen we aan bij de ‘tweede’ Everything.
Ditmaal is de volledige titel Everything (Tomorrow), welke in tegenstelling tot zijn eerdere broertje, wat donkerder en ingetogener klinkt. Ook hier klinken de strijkers weer door, maar blijft het nummer wat meer bij de ‘basic’ blues, inclusief de nodige gitaarsolo’s. Het album wordt daarna afgesloten met het filmische en bij vlagen bombastische Phoenix.
En zo moet gezegd worden dat het album Kaleidoscope een diversiteit aan geluid met zich meebrengt, waarbij dit eigenlijk geen enkel moment als los zand aanvoelt. Het album voelt als één geheel, waarbij de band laat horen goed uit de voeten te kunnen met de diverse sounds.
Het album wordt afgetrapt met het intro Sunrise, waar het in het spreekwoord ‘na regen komt zonneschijn is’, zo klinkt juist op het intro na de zonneschijn de regen. Het album zet daarna voort met het ‘eerste’ Everything, welke als volledige titel Everything (Today) heeft. Een zeer kleurrijk nummer, om een subtiele verwijzing te maken naar de titel van het album. Een soulvolle bluestrack, ingekleurd met strijkers en een blazerssectie.
Meer klankkleuren laten zich terughoren op Don’t Sleep, waar de Hammond klanken de hoofdrol op zich nemen in het intro. Waar er verder met de easy going / lazy sound er een rust over het nummer heerst. Dit in tegenstelling tot This Will Never Be A Hit, welke funkt van begin tot eind. En in tegenstelling tot wat de titel, welke natuurlijk wel al sarcastisch mag worden opgevat, best wel een hit kunnen zijn.
Van de funky klanken van This Will Never Be A Hit knalt het album door met het donkerere en stevige Starmaker. Een heerlijke rocktrack, waarbij de gitaren nadrukkelijk de hoofdrol naar zich toe trekken.
Voor de meer gevoeligere mensen is er dan Roll With Me Easy. De blues klanken, op de ‘love song’, vloeien rijkelijk, omlijst met een aangenaam strijkarrangement. Het rustpuntje blijkt van korte duur, waar op het energieke Forever de registers weer flink worden opengetrokken. Andermaal aangenaam gitaarwerk, waarbij ook het vocale werk van Pontin, zoals eigenlijk wel op het hele album sterk voor de dag komen.
Na het wat jazzy aandoende rock intermezzo Hotel Diablo, volgt Hell’s Kitchen een nummer welke een James Bond tune sfeer over zich heeft. Via het meer funky Freeway Fantasy en het rustigere Waiting, komen we aan bij de ‘tweede’ Everything.
Ditmaal is de volledige titel Everything (Tomorrow), welke in tegenstelling tot zijn eerdere broertje, wat donkerder en ingetogener klinkt. Ook hier klinken de strijkers weer door, maar blijft het nummer wat meer bij de ‘basic’ blues, inclusief de nodige gitaarsolo’s. Het album wordt daarna afgesloten met het filmische en bij vlagen bombastische Phoenix.
En zo moet gezegd worden dat het album Kaleidoscope een diversiteit aan geluid met zich meebrengt, waarbij dit eigenlijk geen enkel moment als los zand aanvoelt. Het album voelt als één geheel, waarbij de band laat horen goed uit de voeten te kunnen met de diverse sounds.
Recente reviews