REVIEWS |
Nickelback - Get Rollin'
Score
Datum review
18-11-2022
Media
CD
Tracks
15 (incl. 4 bonustracks)
Release
18-11-2022
De Canadese rockband Nickelback, levert met het album Get Rollin’ zijn tiende studioalbum af. Waar waarschijnlijk Silver Side Up het meeste succesvolle album is van de band, volgt Get Rollin’ als jubileum album, de plaat Feed The Machine uit 2017 op.
Nickelback is misschien wel de meest gehate, maar aan de andere kant ook zeer geliefde rockband. Dat laatste ook getuige de vele uitverkochte tours die de band wereldwijd maakt. Een argument tegen de band is vaak dat het te commercieel is aangezet, maar is dat juist niet de kracht ook van de band? In ieder geval levert het nieuwe album ook weer een mix op van harder materiaal en meer op de radio gerichte nummers.
Met de single San Quentin liet de band na een lange periode weer van zich horen, waarbij dit met een stevige track gebeurde. Een track met een stevig geluid, maar toch ook wel een catchy tekst. Het andere voorproefje in aanloop naar het album was Those Days, welke meer een feel good song kan worden genoemd, met een meer poprock inslag. Het contrast van de band wordt hiermee nogmaals eens benadrukt.
En zo klinkt inderdaad ook op het album een, toch wel aangename, mix van nummers door. Meer in het stevigere geluid valt dan bijvoorbeeld Skinny Little Messy, waar zeker ook de tekst steviger is aangezet. Bij vlagen doet het nummer qua sound en feel denken aan She Keeps Me Up van het album No Fixed Address. Andere nummers welke bij de categorie ‘steviger’ geplaatst kunnen worden zijn o.a. Vegas Bomb (met lekkere gitaarrifs), Standing In The Dark (al klinkt ook wel wat feel good rock door).
Naar de rustigere kant toe, geldt zeker Does Heaven Even Know You’re Missing, de ‘steevast’ rockballad van de band. Misschien wat zoet, maar toch ook wel gewoon weer goed. Ook nummers als Horizon en Steel Still Rusts kunnen worden ingedeeld in de meer poprock kant, waarbij laatstgenoemde dan wel meer rocky is aangezet.
Een eigentijdse ‘Sweet Home Alabama’, klinkt terug op High Time, waarbij de band ook wel weet te verrassen qua sound. En waarbij gezegd moet worden, dat die sound de band niet misstaat. Een nog wel verrassende geluid is dan terug te horen op Tidal Wave, waar een meer dansbaar geluid terugkomt. Het is wel even wennen, maar na een paar draaibeurten groeit het nummer zeker en weet het ook wel door te dringen tot een van de favorieten.
En zo geldt eigenlijk wel voor elk nummer dat deze lekker weg luistert. Met het en der toch ook wel wat vernieuwend geluid, zoals ook Just On More, waar een meer elektro rock geluid door klinkt.
De bonus editie levert ook nog een viertal extra akoestische uitvoeringen op van High Time, Does Heaven Even Know You’re Missing, Just One More en Horizon. Waarbij het de band ook lukt om deze nummers in akoestische versie een verrassend en aangenaam tintje te geven. Een echte aanvulling dus wel.
Veel mensen zullen hun mening vast al klaar hebben voor één noot van het album te hebben gehoord, maar toch is mijn advies aan deze mensen om het album toch zeker is een keertje te luisteren. Wellicht vind je niet alles even goed, maar het wordt wel moeilijk om te ontkennen dat het een sterk album is!
Nickelback is misschien wel de meest gehate, maar aan de andere kant ook zeer geliefde rockband. Dat laatste ook getuige de vele uitverkochte tours die de band wereldwijd maakt. Een argument tegen de band is vaak dat het te commercieel is aangezet, maar is dat juist niet de kracht ook van de band? In ieder geval levert het nieuwe album ook weer een mix op van harder materiaal en meer op de radio gerichte nummers.
Met de single San Quentin liet de band na een lange periode weer van zich horen, waarbij dit met een stevige track gebeurde. Een track met een stevig geluid, maar toch ook wel een catchy tekst. Het andere voorproefje in aanloop naar het album was Those Days, welke meer een feel good song kan worden genoemd, met een meer poprock inslag. Het contrast van de band wordt hiermee nogmaals eens benadrukt.
En zo klinkt inderdaad ook op het album een, toch wel aangename, mix van nummers door. Meer in het stevigere geluid valt dan bijvoorbeeld Skinny Little Messy, waar zeker ook de tekst steviger is aangezet. Bij vlagen doet het nummer qua sound en feel denken aan She Keeps Me Up van het album No Fixed Address. Andere nummers welke bij de categorie ‘steviger’ geplaatst kunnen worden zijn o.a. Vegas Bomb (met lekkere gitaarrifs), Standing In The Dark (al klinkt ook wel wat feel good rock door).
Naar de rustigere kant toe, geldt zeker Does Heaven Even Know You’re Missing, de ‘steevast’ rockballad van de band. Misschien wat zoet, maar toch ook wel gewoon weer goed. Ook nummers als Horizon en Steel Still Rusts kunnen worden ingedeeld in de meer poprock kant, waarbij laatstgenoemde dan wel meer rocky is aangezet.
Een eigentijdse ‘Sweet Home Alabama’, klinkt terug op High Time, waarbij de band ook wel weet te verrassen qua sound. En waarbij gezegd moet worden, dat die sound de band niet misstaat. Een nog wel verrassende geluid is dan terug te horen op Tidal Wave, waar een meer dansbaar geluid terugkomt. Het is wel even wennen, maar na een paar draaibeurten groeit het nummer zeker en weet het ook wel door te dringen tot een van de favorieten.
En zo geldt eigenlijk wel voor elk nummer dat deze lekker weg luistert. Met het en der toch ook wel wat vernieuwend geluid, zoals ook Just On More, waar een meer elektro rock geluid door klinkt.
De bonus editie levert ook nog een viertal extra akoestische uitvoeringen op van High Time, Does Heaven Even Know You’re Missing, Just One More en Horizon. Waarbij het de band ook lukt om deze nummers in akoestische versie een verrassend en aangenaam tintje te geven. Een echte aanvulling dus wel.
Veel mensen zullen hun mening vast al klaar hebben voor één noot van het album te hebben gehoord, maar toch is mijn advies aan deze mensen om het album toch zeker is een keertje te luisteren. Wellicht vind je niet alles even goed, maar het wordt wel moeilijk om te ontkennen dat het een sterk album is!
Recente reviews