REVIEWS |
Rik Meijer - Rik Meijer
Score
Datum review
17-05-2022
Media
CD
Tracks
16
Release
20-05-2022
De Friese gitarist Rik Meijer timmert al de nodige jaren aan de weg als muzikant, waaronder als sessiemuzikant maar ook onderdeel uitmakend van verschillende bands, waaronder de band Fistful of Dirt. Ook op het vlak van produceren en arrangeren kent Rik inmiddels zijn sporen. Na een eerder eigen album samen met Erwin Jawa, komt Meijer nu met een eigen, titelloos, album.
Op het album heeft Rik Meijer de samenwerking gezocht met diverse muzikanten en vocalisten. Waaronder Michel van Schie en Hans Eijkenaar in het instrumentale en Martin van der Starre, Cindy Oudshoorn en Dilana Smith in de vocalen. Waarbij dit slechts een klein deel is van de totale lijst.
Het album opent lekker met Give Me The Good Earth, voorzien door vocalen door Martin van der Starre. Maar het is ook zeker de aangename blues klanken in het instrumentale, welke het nummer maken. En ja, daaronder valt natuurlijk ook het gitaarwerk van Rik.
Van de meer ruigere rock en blues klanken op Pack It Up (met vocalen van Cobus Prins), gaat het over op meer rustigere blues klanken op New Orleans Ladies. Waar op laatstgenoemde de vocalen van Auke Busman perfect in de sfeerpassen, waar hetzelfde ook geldt voor de gitaarsolo van Meijer.
Op zowel I’m A Runner als Warface neemt Minke Adema de vocalen voor haar rekening. Waarbij het aanbod van vocalisten op het album nog voor een extra variatie zorgt, een variatie welke zeker ook in het instrumentale ten gehore worden gebracht. Zo klinkt I’m A Runner meer rocky, waarbij een lichte funk hoorbaar is op Warface, waar dan nog meer funk en soul zijn terug te horen op Somebody’s Always Trying.
Nog een aantal nummers dan uitgelicht: Een swingend (blues) geluid is met Dilana Smith terug te horen op Right To Be Wrong. Weer meer rocky klinkt dan I’d Love To Change The World. Terwijl Rolling & Tumbling niet echt in een hokje is te plaatsen, maar gewoon wel goed klinkt. En een Humpy Yeah is dan juist weer funky. En om nog een andere uithoek te pakken, is Jack Of Diamonds dan weer een kruising tussen een gitaarliedje en een country song.
Met ook nog een stukje aangenaam volledig instrumentaal op Bam!, laat het album nog wat diverse klanken horen richting de afsluitende ballad Goodnight Moon. Een fraai slot van het 16 nummers tellende album. Ondanks de vele verschillende vocalisten, voelt het album niet als een verzamelalbum, maar als een echt studio album. Al met al, dus een meer dan geslaagd project.
Op het album heeft Rik Meijer de samenwerking gezocht met diverse muzikanten en vocalisten. Waaronder Michel van Schie en Hans Eijkenaar in het instrumentale en Martin van der Starre, Cindy Oudshoorn en Dilana Smith in de vocalen. Waarbij dit slechts een klein deel is van de totale lijst.
Het album opent lekker met Give Me The Good Earth, voorzien door vocalen door Martin van der Starre. Maar het is ook zeker de aangename blues klanken in het instrumentale, welke het nummer maken. En ja, daaronder valt natuurlijk ook het gitaarwerk van Rik.
Van de meer ruigere rock en blues klanken op Pack It Up (met vocalen van Cobus Prins), gaat het over op meer rustigere blues klanken op New Orleans Ladies. Waar op laatstgenoemde de vocalen van Auke Busman perfect in de sfeerpassen, waar hetzelfde ook geldt voor de gitaarsolo van Meijer.
Op zowel I’m A Runner als Warface neemt Minke Adema de vocalen voor haar rekening. Waarbij het aanbod van vocalisten op het album nog voor een extra variatie zorgt, een variatie welke zeker ook in het instrumentale ten gehore worden gebracht. Zo klinkt I’m A Runner meer rocky, waarbij een lichte funk hoorbaar is op Warface, waar dan nog meer funk en soul zijn terug te horen op Somebody’s Always Trying.
Nog een aantal nummers dan uitgelicht: Een swingend (blues) geluid is met Dilana Smith terug te horen op Right To Be Wrong. Weer meer rocky klinkt dan I’d Love To Change The World. Terwijl Rolling & Tumbling niet echt in een hokje is te plaatsen, maar gewoon wel goed klinkt. En een Humpy Yeah is dan juist weer funky. En om nog een andere uithoek te pakken, is Jack Of Diamonds dan weer een kruising tussen een gitaarliedje en een country song.
Met ook nog een stukje aangenaam volledig instrumentaal op Bam!, laat het album nog wat diverse klanken horen richting de afsluitende ballad Goodnight Moon. Een fraai slot van het 16 nummers tellende album. Ondanks de vele verschillende vocalisten, voelt het album niet als een verzamelalbum, maar als een echt studio album. Al met al, dus een meer dan geslaagd project.
Recente reviews